Παρασκευή βράδυ (τραγουδι)

ΡΕΦΡΕΝ
Παρασκευη βράδυ
πέφτει στην Αθήνα σκοτάδι.
Περπατω στα στενα να βρω ενα δικο σου σημάδι
μα οσο ψάχνω στις σκέψεις μου θα χαθώ
ακόμη να το παραδεχτω πως σ αγαπω.
ΤΕΛΟΣ ΡΕΦΡΕΝ

Αναβω ενα τσιγαρο ακομη
μετανιωσα που δεν σου ζητησα συγνωμη.
Αργα μετανιωσα, μα τωρα σε εχασα
περασε καιρος, προσπαθησα μα δεν σε ξεχασα
απορω πως αντεξα.

ΡΕΦΡΕΝ

Ηθελα τοσα να σου πω
μα δεν προλαβα , για αυτο γραφω.
Ειναι πια αργα, να σου μίλησω
δεν φταινε τα τσιγαρα και τα ποτα
φταιει η μοναξια.

Εγω φταιω, που δεν υπολογισα σωστα το χρονο
δεν ηθελα να σου προκαλεσω αλλο πονο.
Ηθελα να σου δειξω της ευτιχιας το δρομο
ηθελα τις πληγες σου να αγγίξω οι
με την αγαπη μου να τις απαλυνω.

ΡΕΦΡΕΝ

Για αυτο εφυγες Παρασκευση βραδυ, στα κλεφτα
αθορυβα και μυστικα.
Σε ενα φυλό μού εγραψες "Να ΄σαι καλα"
μοναχα αυτα
και εκλεισες την πορτα σιγα.

Κουβαλωντας στην τσαντα σου , ρουχα μου παλια
ηταν δικα μου.
Μα τωρα εγιναν δικα σου
εχουν πανω το αρωμα σου
 αυτο μού αρκει.

Που πηρες κατι δικο μου να με θυμασαι
γιατι ησουν στο μυστικο μου.
Εγινε πραγματικοτητα το ονειρο μου
να αγαπησω σε εσενα τον εαυτο μου
να σε νιωσω ανθρωπο μου.

Αχ Παρασκευη βραδυ στην καρδια μ αφησες σημαδι.