Οι πληγές (αρθρο)
Η ωρα ειναι 3 τα ξημερώματα αλλα για καποιον που εχει αναγκη να εκφραστεί με οποιονδήποτε τροπο η ωρα ειναι απλός ενα νουμερο. Τιποτα λιγοτερο τιποτα περισσότερο.
Δεν σκοπευω να συνεχίσω και αλλο τον προολογο για αυτο θα συνεχίσω με το κυριως θεμα. Τις πληγές. Ξερετε οι ψυχικές πληγες μπορουν ανετα να παρομιαστουν με τις σωματικές. Οταν καποιος χτυπήσει θα παει να βαλει στην πληγή οτι εχει εκεινη τη στιγμη διαθέσιμο, οπως ενα απλο μπεντατιν. Μια πληγή ομως για να θεραπευτεί πλήρως το μπεταντιν ειναι λιγο. Δηλαδη δεν αρκει μονο να πείσει τον εαυτο του οτι για την ωρα ειναι καλα, χρειαζεται κατι περισότερο. Αλλιως με το παραμικρό χτύπημα θα ξανατρεξει αιμα. Μια πληγή χρειάζεται την γάζα της, χρειαζεται το χαζαπλαστ, χρειαζεται την κρέμα της. Ετσι και με τις ψυχικές πληγές δεν αρκει μονο να σταματησει να κλαει καποιος μονο για την ωρα. Αλλα χρειαζεται να αποδεχτεί αυτο που επαθε. Να ερθει αντιμετοπως, να μην φοβηθει. Ειναι καλο τις ψυχικές πληγες να αφιερώσουμε χρονο. Και δεν μιλώ για μερες, μιλώ για αναμνήσεις. Αν ο καθενας που πληγωνοτανε αφιέρωνε περισσότερο χρονο για να θεραπεύσει την πρωτη πληγή , δεν θα υπηρχε τοση ανασφάλεια και τόσος φοβος οσο υπαρχει. Τα πρωτα χτυπήματα της ζωης, τα προσέχουμε οσο τιποτα αλλο, γιατι αυτα τα χτυπήματα ειναι οι οδηγοί. Αν δεν τα προσέξουμε και δεν τα περιποιηθουμε με τον τροπο που αρμόζει, τοτε η ζωη ξεκινησε με ερεθίσματα παροδικά, που αργα ή γρηγορα στο μελλον θα ξαναεμφανιστουν και θα ξανασυμβουν μονο και μονο επειδη αξιζουν αυτές οι πληγές τη σωστη θεραπεία, δηλαδη στην σωστη αποδοχή, αντιμετώπιση και αντίληψη της κατάστασης. Ετσι λοιπον τις πληγές που δεν θεραπεύονται με τον κατάλληλο τροπο μετα, δεν λέγονται πια πληγές αλλα σημάδια στην ψυχη του καθένα. Παράπονα που μεγαλώνοντας για να σβήσει με το δικο του σκεπτικό θα συμβιβάζεται με οτιδηποτε βρισκεται. Θα υποτιμαει τον εαυτο του μονο και μονο για να στολίσει αυτο το παράπονο με ενα ακριβό φορεμα. Δηλαδη το ψεμα και την ουτοπία.
Αυτη ειναι η σημερινη συμπεριφορά, δεν θελουν να συλλάβουν με το νου τους τις αξιες που θεραπεύουν τις πληγές εφ όρου ζωής. Μήτε να σκεφτούν πως το να επουλωσεις μια πληγή ειναι κατι γενναίο και ανεκτίμητο. Εχει ανεκτίμητη αξία η φράση που θα ειπωθεί απο κάποιον που αφησε να πέσουν τα δάκρυα του και μετα καθε μερα τα σκούπιζε με τις ιδεες του. Και ετσι η ανθρωπότητα μολις απέκτησε ενα γνωμικό.
Δεν σκοπευω να συνεχίσω και αλλο τον προολογο για αυτο θα συνεχίσω με το κυριως θεμα. Τις πληγές. Ξερετε οι ψυχικές πληγες μπορουν ανετα να παρομιαστουν με τις σωματικές. Οταν καποιος χτυπήσει θα παει να βαλει στην πληγή οτι εχει εκεινη τη στιγμη διαθέσιμο, οπως ενα απλο μπεντατιν. Μια πληγή ομως για να θεραπευτεί πλήρως το μπεταντιν ειναι λιγο. Δηλαδη δεν αρκει μονο να πείσει τον εαυτο του οτι για την ωρα ειναι καλα, χρειαζεται κατι περισότερο. Αλλιως με το παραμικρό χτύπημα θα ξανατρεξει αιμα. Μια πληγή χρειάζεται την γάζα της, χρειαζεται το χαζαπλαστ, χρειαζεται την κρέμα της. Ετσι και με τις ψυχικές πληγές δεν αρκει μονο να σταματησει να κλαει καποιος μονο για την ωρα. Αλλα χρειαζεται να αποδεχτεί αυτο που επαθε. Να ερθει αντιμετοπως, να μην φοβηθει. Ειναι καλο τις ψυχικές πληγες να αφιερώσουμε χρονο. Και δεν μιλώ για μερες, μιλώ για αναμνήσεις. Αν ο καθενας που πληγωνοτανε αφιέρωνε περισσότερο χρονο για να θεραπεύσει την πρωτη πληγή , δεν θα υπηρχε τοση ανασφάλεια και τόσος φοβος οσο υπαρχει. Τα πρωτα χτυπήματα της ζωης, τα προσέχουμε οσο τιποτα αλλο, γιατι αυτα τα χτυπήματα ειναι οι οδηγοί. Αν δεν τα προσέξουμε και δεν τα περιποιηθουμε με τον τροπο που αρμόζει, τοτε η ζωη ξεκινησε με ερεθίσματα παροδικά, που αργα ή γρηγορα στο μελλον θα ξαναεμφανιστουν και θα ξανασυμβουν μονο και μονο επειδη αξιζουν αυτές οι πληγές τη σωστη θεραπεία, δηλαδη στην σωστη αποδοχή, αντιμετώπιση και αντίληψη της κατάστασης. Ετσι λοιπον τις πληγές που δεν θεραπεύονται με τον κατάλληλο τροπο μετα, δεν λέγονται πια πληγές αλλα σημάδια στην ψυχη του καθένα. Παράπονα που μεγαλώνοντας για να σβήσει με το δικο του σκεπτικό θα συμβιβάζεται με οτιδηποτε βρισκεται. Θα υποτιμαει τον εαυτο του μονο και μονο για να στολίσει αυτο το παράπονο με ενα ακριβό φορεμα. Δηλαδη το ψεμα και την ουτοπία.
Αυτη ειναι η σημερινη συμπεριφορά, δεν θελουν να συλλάβουν με το νου τους τις αξιες που θεραπεύουν τις πληγές εφ όρου ζωής. Μήτε να σκεφτούν πως το να επουλωσεις μια πληγή ειναι κατι γενναίο και ανεκτίμητο. Εχει ανεκτίμητη αξία η φράση που θα ειπωθεί απο κάποιον που αφησε να πέσουν τα δάκρυα του και μετα καθε μερα τα σκούπιζε με τις ιδεες του. Και ετσι η ανθρωπότητα μολις απέκτησε ενα γνωμικό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου