Αθήνα (ποίημα)

 Αθήνα, 

μαύρη από των καυσαεριών την μαυρίλα, 

λευκή από των εργαζομένων τη ρουτίνα. 

Πατησίων, 

ο δρόμος των βιβλιών, 

η ένωση παλιών και νέων στοιχειών.

Θηβών, 

τα εργοστάσια παιχνιδιών, 

η ηχός των καπνών. 

Κηφισίας, 

ο δρόμος της περιουσίας, 

για τους φτωχούς: της φαντασίας.

Αχαρνών, 

το μείγμα των εθνών, 

των εκδηδόμενων στενών. 

Ποσειδώνος, 

της παραλίας ο δρόμος, 

της βραδινής ζωής ο κόσμος.

Πειραιώς, 

κάθε βαπόρι και καημός, 

της λήθης η οδός.

Συγγρού, 

στα τερτίπια του μυαλού,

όλοι χωράνε παντού.

Μεσογειών, 

βόρεια προάστια πλησίον,

κάτοικοι στα σπίτια των ιδίων.

Βασίλισσας Σοφίας,

ο δρόμος της λογότεχνίας,

της τέχνης λατρείας.

Η Αθήνα και οι μεγάλοι δρόμοι τής,

οι διαφορετικοί ανθρώποι τής,

η πρωτέυουσα έφταιξε τον κόσμο τής.