Μια ανάμνηση ακόμη ζήτουσα (τραγούδι)

Μια ανάμνηση ακόμη μαζί σου ζήτουσα,
όταν τα βράδια σε κοίτουσα,
να έχω τα σημάδια σου στο κόρμι μου,
αχ Θέε μου να σταμάταγε αυτή την στιγμή η ζωή μου.

Μια ανάμνηση που δεν θα την απόκτησω,
δεν είναι σωστό, να μιλήσω,
η αγάπη μας είναι μύστικο κρυφό,
αυτό το δάκρυ που τρέχει από τα μάτια μου δεν είναι δάκρυ χαράς , μήτε πόνου.

Είναι δάκρυα από παράπονα, που έχω,
έδωσες χρώμα στα απόγευματα μου τα άχρωμα,
το σπίτι γέμιζε με δίκα σου αρώματα,
όταν με είχες στην αγκάλια σου.

Μια ανάμνηση ακόμη ζητούσα,
τη θλίψη μου για μένα κρατούσα,
ένα πρωίνο με 'σένα ήθελα,
μα δεν στο μαρτύρουσα.

Μια ανάμνηση να σε θυμάμαι,
όταν τις νύχτες μόνη θα κοιμάμαι,
έπρεπε να χώριστουν οι δρόμοι μας,
μα οι καρδίες η μια την άλλην θα ανάζητουν
μέχρι να ξάνα ένωθουν.