Κι αν ζω μονη μου (ποίημα)

Κι αν ζω μόνη μου
Δεν πειράζει
Ο πονος τους ανθρώπους τούς αλλάζει
Κι αν ζω μόνη μου
Δεν έχω άλλα δάκρυα για να κλάψω
Τι να τις κάνω τις αναμνήσεις που ζωντανεύουν όσο βαθιά κι αν τις θάψω
Κι αν ζω μόνη μου
Συνήθισα τώρα πια
Την είχα για εχθρό την μοναξιά μα τώρα είμαστε φίλοι
Κι αν ζω μόνη μου
Πέρασαν τα χρόνια
Και έχω γεμίσει με βραβεία του σπιτιού μου τα σαλόνια
Κι αν ζω μόνη μου
Αφοσίωθηκα να πάρω τα πτυχία μου
Γιατί εκεί βρήκα καταφύγιο και κράτησα ζωντανή την ελπίδα μου
Κι αν ζωή μου
Έκανα ταξίδια μοναχικά
Με έπνιξε μια φορά η αγάπη και από φόβο έφυγα μακριά
Κι αν ζωή μου
Δεν ζήτησα συναίσθημα από κάποιον που δεν έχει να μου δώσει
Καταλάβαινα πως η κάποια τον έχει πληγώσει
Κι αν ζω μόνη μου
Δεν είχα ποτέ μια καθημερινότητα συνηθισμένη
Την αγάπη μου στους στοίχους την έχω γραμμένη
Κι αν ζω μόνη μου
Δεν ήταν γραφτό με συντροφιά τον δρόμο να περπατήσω
Μα έμαθα στα δύσκολα και δεν λυγιζω
Κι αν ζω μόνη μου
Στα πρώτα μου ποιήματα
Έχω γράψει για τα αγνά μου αισθήματα
Κι αν ζω μόνη μου
Κανείς δεν ξέρει για το παρελθόν τις πληγές
Πως αγάπησα, μα δεν αγαπήθηκα και έκλαψα αμέτρητες βραδιές
Κι αν ζω μόνη μου
Ήμουν κάποτε τόσο ευαίσθητη, μα έγινα σκληρή
Πονεσα πολλές φορές και μου έγινε η μοναξιά φίλη πίστη
Κι αν ζωή μου
Φοβάμαι πια
Γι αυτό βρήκα καταφύγιο στα φύλλα μου τα λευκά
Κι αν ζω μονη μου
Η χρόνος προχωράει
Στα άσχημα δε σταματάει
Κι αν ζω μόνη μου
Υπάρχουν ακόμη τα χαμόγελα στα πρόσωπα
Δεν είναι ολα τόσο ανωφελα
Κι αν ζω μόνη μου
Οταν έχεις το θάρρος ν' αγαπάς
Η απόσταση και η στεναχώρια δεν είναι λόγος για να σταματάς
Κι αν ζω μόνη μου
Όταν σε ερωτευτούν και ερωτευθείς
Είναι η αρχή για την ολοκλήρωση του κύκλου της ζωής