Βλέμματά (τραγούδι)

Μα είναι κάτι βλέμματα που δεν μπορώ να εξηγήσω
Μακαρι να γίνονταν λέξεις για να μιλήσεις,  για να μιλήσω

Στα βλέμματα , στα βλέμματα
Φαίνονται οι αλήθειες και τα ψέματα.

Εκείνη την στιγμή που οι ματιές συναντιούνται
Και οι καρδιές δυνατά χτυπούνε

Σε ένα φιλί στο μάγουλο, σε χάδι
Σε ένα τηλέφωνημα ξημέρωμα πρωί και βράδυ.

Αυτά είναι που δεν μπορώ να ξεχάσω
Κι όταν σε βλέπω θέλω να σε αγκαλιάσω,  μα δεν κάνει

ΡΕΦΡΕΝ
Γιατί εμείς μόνο με βλέμματα επικοινωνούμε
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που νιώθουμε μα δεν μπορούμε να φανερωθουμε.

Ενα βλέμμα σου και καταλαβαίνω τι σκέφτεσαι
Πες μου μωρό μου γιατί στον έρωτα τόσο μπαιρδευεσαι?

Απάντησε μου καρδιά μου όμως με ένα μήνυμα σου
Να μάθω γιατί με κρατάς μακριά σου.

Μα... 
Εμείς με βλέμματα επικοινωνούμε
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που νιώθουμε και δεν μπορούμε να φανερωθουμε.
ΤΕΛΟΣ ΡΕΦΡΈΝ

Για αυτό κάποιες ιστορίες μείνανε μισές
Ήτανε στα λόγια λιψες

Μείνανε μόνο στα βλέμματα

Μα αυτά μόνο δεν φέρνουν 2 ανθρώπους κοντά
Είναι και άλλα της αγάπης μόνο μυστικά

Κι αν δεν μπορείς να αποδεχτείς αυτό που νιώθεις
Ξέρεις που θα είμαι έλα να με αντάμωσεις
Θα στα λύσω με μια αγκαλιά...

ΡΕΦΡΕΝ

Στα βλέμματα μας ζωή μου
Σε άφησα να δεις τι κρύβει η ψυχή μου

Στο βλέμμα σου όμως
Είδα τι σημαίνει χαρά και πόνος

Και κάποιες φορές από τις πράξεις σου ένας είναι ο δρόμος
Να μείνεις για μόνος

Φαίνεται τα βλέμματα μας δεν ήταν αρκετά...