Η Άμφισσα μέσα από τα μάτια μου (άρθρο)

Άμφισσα...
Είμαι εδώ περίπου 3 εβδόμαδες και περπάταω πλεόν στους δρόμους και μού φαίνονται όλα γνώριμα. Αχ Άμφισσα. Η Άμφισσα λοιπόν είναι μια κωμόπολη, με περιπου 10.000 μόνιμους κατοίκους. Είναι σε ένα σταυρόδρομι για να πας προς Ιτέα, πολλοί μάλιστα προσπέρνανε την πινακίδα που λεέι Άμφισσα για να συνεχίσουν τον πρόορισμο τους. Αν όμως έπαιρναν το ρισκό να έρθουν , θα με ενιώθαν. Θα ένιωθαν οτί εδώ δεν υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις , ούτε ο πονοκέφαλος του καυσαέριου, μόνο ηρεμία. Αυτό που έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος. Στις μεγαλές πόλεις δύσκολο να βρεις ησυχία , μόνο αν έχεις σπίτι με καλή ηχομόνοση. Και δεν είμαστε τόσο κατσικοχώρι όπως ισχυρίζονται πολλοί , ειμάστε μια κοινότητα. Χρησίμοποιω τη λέξη εμείς γιατί ήδη νιώθω ότι είμαι ενα κομμάτι της. Γίνομαι ένα κομμάτι της κάθε πρωί που ξυπνάω και λέω "Καλημέρα Άμφισσα" , κάθε φόρα που πάω στη δουλεία και λέω Καλησπέρα στους πέλατες, καθέ φορά που συναντάω κάποιον γνωστό στο δρόμο. Κάπως έτσι γίνομαι ένα με την Άμφισσα, με αυτήν εδώ την κωμόπολη που όταν πέφτει ο ηλίος πέρνας από την αγόρα και ακούς συζητήσεις ηλικιωμένων κι φοιτήτων. Είναι γεμάτη αντιθέσεις , είτε πνευματικές , είτε κοινωνίκες και αυτό είναι που την κάνει ιδιαιτέρη.